ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Η τηλεκπαίδευση μέσα από τα μάτια ενός παιδιού

Ένα άρθρο μου στο ηλεκτρονικό περιοδικό Familives Magazine (www. familives.gr)

Εντάξει. Στην αρχή, όταν άκουσα ότι θα κάνουμε μάθημα από το σπίτι, πέταξα την σκούφια μου.  Να πω την αλήθεια βαριέμαι το πρωινό ξύπνημα, όχι μόνο τα «πλύσου», «ντύσου γρήγορα», «πιες το γάλα», «βάλε μπουφάν», αλλά και το να τρέχω  για το σχολείο μην και χτυπήσει το κουδούνι και δεν το προλάβω. Ξέρεις τώρα, ένα ψιλοάγχος το έχω. Άσε, από την άλλη, τόσες ώρες να είσαι καρφωμένος στην καρέκλα να παρακολουθείς, να σημειώνεις, να έχεις τόσους κανόνες της σχολικής ζωής στο κεφάλι σου: «μην μιλάς την ώρα του μαθήματος», «πρόσεχε στον πίνακα», «βγείτε για διάλειμμα προσεχτικά μην χτυπήσετε», «μπείτε μέσα», «μην τρέχετε στους διαδρόμους». Ξεκινήσαμε, λοιπόν. Στην αρχή κάποια προβλήματα να συνδεθούμε, άλλα μετά όλα κύλησαν καλά. Και άρχισε να μου αρέσει. Γλύτωνα λίγο ύπνο παραπάνω το πρωί. Και μετά μάθημα με τις πυτζάμες, χαλαρά και ήσυχα. Καθόμουν όπως ήθελα και όπου ήθελα, στο πάτωμα, στο χαλί, στον καναπέ, σταυροπόδι. Κάπου-κάπου έστελνα κάποιο μήνυμα και σε κανέναν φίλο, να είναι καλά η τεχνολογία, άκουγα λίγο μουσική στο μάθημα των μαθηματικών -τι να κάνουμε, δεν με τρελαίνουν. Μπορούσα και να πεταχτώ στο ψυγείο να τσιμπήσω κατιτίς, ακόμη και να τραγουδήσω! Κανείς δεν θα με έπαιρνε είδηση.  Και μάλιστα η κυρία μας μας έχει πει ότι μπορούμε να πάμε τουαλέτα χωρίς να την ρωτήσουμε, αφού είμαστε στο σπίτι μας. Καμιά φορά ζωγράφιζα κάτι άσχετο στο μπλοκ μου ή ξεφύλλιζα συγχρόνως με το μάθημα που γινόταν στην οθόνη και κανένα κόμιξ. «Αχ, αυτή είναι ζωή» έλεγα. Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα.  Κύλησαν οι μέρες έτσι, αλλά σίγα-σιγά κάτι άρχισε μέσα μου να με τρώει. «Μα, καλά, πού είναι οι φίλοι μου;» αναρωτιόμουν. Τα πειράγματα του Ανδρέα, το κυνηγητό με τον Γιώργο και τη Μαρία, τα γέλια αλλά και οι κοκορομαχίες  καμιά φορά, όταν παίζαμε κάποιο παιχνίδι. «Μα, πού είναι και η δασκάλα μου, η κυρία Ανθή; Να μου πει έναν καλό λόγο». Όχι ότι τώρα δεν μου έλεγε, αλλά είναι αλλιώς από κοντά, βρε παιδί μου, κι αλλιώς από μία οθόνη. Να έρθει σιμά μου και να δει τι έγραψα και με γλυκό ύφος να μου πει: «Μπράβο, Νίκο. Έκανες πολύ καλή προσπάθεια». Να δω το χαμόγελό της όχι μέσα από την ψυχρή οθόνη, αλλά ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της, μπροστά μου ολοζώντανο. Άσε που τα μαθήματα των εικαστικών και της μουσικής σχεδόν δεν γίνονται καν μέσα από την οθόνη: πόσο μου έχει λείψει η κυρία Μαριάννα να μας δείχνει στον πίνακα ζωγραφιές και ο κύριος Θανάσης να μας δείχνει το μεταλλόφωνο και να παίζουμε μουσική ή να τραγουδάμε όλοι μαζί… Για τη γυμναστική δεν θα τολμήσω να πω τίποτα, γιατί θα βάλω τα κλάματα. Αλλά και η διπλανή μου, η Ελπίδα, μου λείπει πολύ. Που ανταλλάζαμε μολύβια και γόμες και υπογραμμιστικά μαρκαδοράκια και λέγαμε και τα μυστικά μας. Και μια φορά, θυμάμαι, είχαμε στενοχωρήσει την κυρία Ανθή και την είχαμε αναγκάσει να μας μαλώσει, γιατί είχαμε ξετρελλαθεί την ώρα της Φυσικής με κάτι αυτοκόλλητα… Διαλείμματα δεν υπάρχουν πια ή δεν υπάρχουν με την έννοια που τα ξέραμε έως τώρα: ούτε αυλή, ούτε κολατσιό, ούτε παιχνίδι ή κουβέντα με τους φίλους, ούτε γέλια, ούτε καν… τσακωμοί! Τόση μοναξιά μέσα στην τάξη μου την ώρα του μαθήματος της τηλεκπαίδευσης δεν τη φανταζόμουν ποτέ!  Γι’ αυτό σου λέω. Καλή η τηλεκπαίδευση, αλλά το σχολείο, το ζωντανό σχολείο είναι μοναδικό και τώρα πια έχω ανακαλύψει πως  μου αρέσει περισσότερο από πριν! Το νοστάλγησα και ανυπομονώ να γυρίσω σε αυτό. Κοίτα τελικά κάτι παράξενα πράγματα που γίνονται…

Οι λόγοι για τους οποίους καλύτερα να μην ανεβάζουμε φωτογραφίες και βίντεο των παιδιών μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Το άρθρο μου στο περιοδικό www.familives.gr Τεύχος Ιουνίου 2021

Στην σημερινή εποχή ανθίζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πολλά ζευγάρια, από την στιγμή που φέρνουν στον κόσμο ένα παιδί μιας και νιώθοντας περήφανοι για αυτό, αρχίζουν να δημοσιεύουν φωτογραφίες ή βίντεο από προσωπικές στιγμές τους με το παιδί τους. Μπορεί όμως όλη αυτή η έκθεση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να θέσει τα παιδιά μας σε κίνδυνο; Ας δούμε τα προβλήματα, που μπορεί να προκύψουν από τέτοιους είδους αναρτήσεις.

1. Αυτοσυνείδηση: όταν τα παιδιά καταλαβαίνουν τον εαυτό τους

Όταν τα παιδιά μας βρίσκονται σε μικρές ηλικίες δεν μπορούν να ξέρουν ή να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς αναρτούν οι γονείς τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όσο όμως τα παιδιά μεγαλώνοντας αρχίζουν να αναπτύσσουν την αίσθηση του εαυτού τους και πώς αντιλαμβάνεται αυτόν τον «εαυτό» ο υπόλοιπος κόσμος. Αυτό αρχίζει να γίνεται μετά την ηλικία των πέντε ετών, οπότε και μπορεί να αρχίσουν να ενοχλούνται από τέτοιου είδους δημοσιεύσεις που αφορούν την πρώιμη, παιδική ηλικία τους.

2. Λανθασμένος τύπος ανάρτησης: οι προσωπικές στιγμές

Τα παιδιά δεν έχουν την ευκαιρία να διαφωνήσουν με τις αναρτήσεις των γονιών τους που τους αφορούν. Αρχίζουν να νιώθουν σαν να μην έχουν ιδιοκτησία πάνω στο σώμα τους ή στις δικές τους αξίες. Ευαίσθητες φωτογραφίες π.χ. από το μπάνιο τους, μέχρι και φωτογραφίες με πολιτικά ή κοινωνικά μηνύματα μπορεί να μην βρίσκουν σύμφωνο το παιδί τους όταν αυτό σιγά-σιγά μεγαλώνει.

3. Εκφοβισμός και άλλες αλλοιώσεις του υλικού

Οι δημοσιεύσεις μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που αφορούν τα παιδιά μας μπορεί να χρησιμοποιηθούν από άλλους είτε για εκφοβισμό είτε για να διασκεδάσουν είτε ακόμη και για να προσβάλουν το παιδί μας.

4. Ψηφιακή κλοπή: η κοινωνική δικτύωση δεν είναι ο πραγματικός φιλικός μας κύκλος

Η έκθεση του παιδιού μας με φωτογραφίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εγκυμονεί τον κίνδυνο της ψηφιακής κλοπής της ταυτότητας του. Σε αυτή την περίπτωση κάποιος μπορεί να τραβήξει φωτογραφίες ενός παιδιού από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να το επανατοποθετήσει με νέο όνομα και ταυτότητα, ισχυριζόμενος συχνά το παιδί ως δικό του.

5. Εκμετάλλευση νοσηρή: ας προφυλάξουμε τα παιδιά μας

Γυμνές φωτογραφίες ή βίντεο του παιδιού μας μπορεί να βρεθούν να κυκλοφορούν σε ιστότοπους για παιδόφιλους- πρέπει τελικά να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Και δυστυχώς η νοσηρότητα υπάρχει όσο και να θέλουμε να αποφύγουμε την αναφορά σε αυτήν. Αν παρά όλα αυτά επιθυμείτε να ανεβάζετε υλικό σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης από την ζωή του παιδιού σας, τουλάχιστον αποκρύψτε το πρόσωπο του, π.χ. φωτογραφία από γωνία που δεν φαίνεται καλά το πρόσωπο ή τοποθετήστε μια κουκκίδα επάνω στο πρόσωπό του. Επιπλέον, αποφύγετε φωτογραφίες και βίντεο από ευαίσθητες στιγμές.

Ο πατέρας του σήμερα

Ένας πατέρας αξίζει περισσότερους από εκατό δασκάλους. (Τζορτζ Χέρμπερτ, Άγγλος ποιητής και αγγλικανός ιερέας: 17^ος αιώνας)

 Στη σημερινή εποχή ο πατέρας  συμμετέχει ενεργά στην φροντίδα των παιδιών του και συνεργάζεται με τη σύζυγό του για τη λήψη αποφάσεων που τα αφορούν. Η γυναίκα έχει  πλέον κατοχυρώσει το δικαίωμα στην μόρφωση και στην επαγγελματική πορεία  οπότε προκειμένου να το πετύχει, απουσιάζει και εκείνη αρκετά από το σπίτι. Ο πατέρας από τη μεριά του συμμετέχει στις οικονομικές ανάγκες της οικογένειας και πλέον μεριμνά για τη φροντίδα του σπιτιού αναλαμβάνοντας οικοκυρικές αρμοδιότητες του σπιτιού. Επίσης, προκειμένου η οικογένεια να λειτουργήσει  και να καλυφθούν οι ανάγκες των παιδιών συμμετέχει σε διάφορα άλλα θέματα όπως η ιατρική τους παρακολούθηση από τον παιδίατρο, η πρόοδος τους στο σχολείο, οι διάφορες δραστηριότητες και η κοινωνική ζωή τους. Η συμβουλή του στην ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών του είναι σημαντική και αποτελεί κάτι που έχει αντιληφθεί και ο ίδιος. Επίσης, ένα κομμάτι που δεν πρέπει να μας διαφύγει και αφορά τη σημερινή εποχή είναι και η συναισθηματική υποστήριξη των παιδιών από τον πατέρα. Ο πατέρας έχει γίνει πιο στοργικός, πιο συναισθηματικός, πιο δοτικός, πιο κοινωνικός και ασχολείται πιο ενεργά από ό,τι παλιότερα με τον εσωτερικό κόσμο του παιδιού. Αυτό αφενός κάνει καλό στο παιδί, αφετέρου καλλιεργεί και κάνει καλύτερο άνθρωπο και τον ίδιο τον πατέρα.